غیرت، تخصص و صلابت در قامت یک مرد

شوشان - سید ابوالحسن موسوی :

مهندس منوچهر رحمانی از نسل مدیرانی بود که هنوز طعم اصیل شجاعت را در وجودشان حفظ کرده بودند؛ نسلی که در برابر طوفان‌ها نمی‌لرزید و در برابر پیچ و خم‌های مسخره و مرسوم اداری سر خم نمی‌کرد. 

او مرد میدان بود، از آنهایی که به جای نشستن پشت میز و صدور دستور، پای کار می‌ایستاد و آستین بالا می‌زد. هر پروژه‌ای که به دستش سپرده می‌شد، با صلابت پیش می‌برد و به مقصد می‌رساند.

برای او مدیریت فقط امضا زدن و جلسه رفتن نبود؛ مسئولیت را با همه‌ی سنگینی‌اش بر دوش می‌کشید. نگاهش مهندسی بود، فکرش راهبردی، و قلبش پر از غیرت برای آبادانی سرزمینش. 

مهربانی در رفتار و قاطعیت در تصمیم‌گیری را چنان در هم آمیخته بود که همکار و کارگر و مشاور و پیمانکار، همه به احترامش می‌ایستادند.

مهندس رحمانی باور داشت که سازندگی، میدان شجاعان است نه جایی برای مصلحت‌اندیشی‌های بی‌ثمر. 

او رفت، اما رد گام‌های محکم و بی‌باکش بر خاک این دیار ماندگار شد؛ گام‌هایی که سال‌ها بعد هم مسیر را نشان خواهند داد.

روحش شاد و یادش گرامی باد.